Χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω. Ελπίζω πια να ξέρετε ποιος είμαι. Αλλά πάλι δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο μέσα σας, σωστά; Σας μπερδεύει μάλλον το όνομά μου. Ίσως η φύση της όλης διαδικασίας μου. Κι αναρωτιέμαι τώρα, με φοβάστε; …
Όχι; Η πίεσή σας, οι σφυγμοί σας, ο ρυθμός αναπνοής σας, το χρώμα του προσώπου σας, η κόρη των ματιών σας, η υγρασία και η μυρωδιά του δέρματός σας, καθώς και το ξερό του στόματός σας άλλα υποδεικνύουν. Δεν πειράζει, όμως. Είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Όλοι έτσι είναι την πρώτη τους φορά. Χαλαροί, θα έλεγα, αν και ακούγεται κάπως οξύμωρο. Αλλά πιστέψτε με, την αλήθεια λέω, στην πορεία αρχίζουν τα χειρότερα, θα το διαπιστώσετε κι εσείς στη συνέχεια. Φοβάστε λοιπόν;…
Ωραία, τώρα μιλάμε! Για να βοηθήσω λιγάκι την κατάσταση σας, θα θέλατε μήπως να γυρίσω τη λειτουργία επαφής μας από τον πληθυντικό τρόπο επικοινωνίας στον ενικό; Προσοχή όμως, θέλω να σας προειδοποιήσω πριν απαντήσετε βιαστικά και πρόχειρα, για να τελειώνουμε δηλαδή μια ώρα αρχύτερα, πως η ερώτηση μου κρύβει από πίσω της μια παγίδα. Κι αυτή είναι, αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, η λέξη ‘βοηθήσω.’ Είμαι ξεκάθαρος απέναντί σας, όπως άλλωστε θα αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε. Σωστά; Δεν έχω σκοπό να σας μπερδέψω, ούτε όμως και να σας βοηθήσω. Λυπάμαι που το λέω έτσι ωμά, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν είμαι Σαμαρείτης εγώ, ούτε μη κερδοσκοπικός οργανισμός, ούτε ο ερυθρός σταυρός, ούτε κάποια πρέσβειρα καλής θελήσεως, ούτε η μητέρα Τερέζα, ούτε ένας φιλεύσπλαχνος ανθρωπιστής, ούτε ένας πλούσιος φιλάνθρωπος ή τέλος ένας καλός χριστιανός. Όχι, όχι, δεν είμαι τίποτε απ’όλα αυτά τα καλά, τα άγια πρότυπα ή προσχήματα. Τίποτε. Για σας, αλλά και για όλους σαν και του λόγου σας, είμαι μια αφηρημένη διαδρομή προς τη λογική. Την αλήθεια, δηλαδή.
Άρα, αφού ξεκαθαρίσαμε κάποια βασικά πράγματα, θέλετε οικειότητα, να έρθουμε πιο κοντά, να μοιραστούμε πράγματα και μυστικά ή επιθυμείτε να προχωρήσει η όλη διαδικασία αυστηρά τυπικά και τεχνητά ψυχρά; Εσείς αποφασίζετε. Έχετε, άλλωστε, το δικαίωμα από τον δημιουργό του συστήματος της προσωπικής επιλογής. Όλα είναι στην παραμικρή τους λεπτομέρεια μελετημένα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τίποτα δεν είναι στη μοίρα του αφημένο. Λοιπόν; Με απλά λόγια, κολλητοί ή δυο ξένοι; Πάντως για να το γνωρίζετε, αν δεν αποφασίσετε τελικά εσείς για το μέλλον αυτής της συζήτησης, η αρχή που ακολουθείτε σε τέτοιου είδους μουδιασμένες περιπτώσεις ψυχοσωματικής σύγχυσης να το πω κομψά, είναι η εφαρμογή συνθήκης δίπολο. Δηλαδή, αναλόγως των δεδομένων/εισερχόμενων πληροφοριών, ο επεξεργαστής/ κέντρο ελέγχου αποφασίζει το ίδιο την εκάστοτε αλλαγή της πολικότητας. Με άλλα λόγια, δεν θα ξέρετε ποτέ πώς να νιώσετε. Θα μπερδεύεστε, θα αισθάνεστε αμήχανα, θα ταλαντεύεστε σε μια βασανιστική αμφιβολία, θα ξενερώνετε διαρκώς απ’τη φύση των απρόοπτων εναλλαγών ύφους, τόνου, διάθεσης, εκφράσεων, χαρακτηρισμών κλπ. Πιστέψτε με, είναι απλά εξευτελιστικό. Ταπεινωτικό για το ‘εγώ’ όσο δεν φαντάζεστε. Καταλήγει να γίνεται βαθιά επώδυνο. Απ’τα κόκαλα βγαλμένο ένα πράμα. Τρυπάει και μπαίνει στο μεδούλι. Στα ιερά!
Ναι, πολύ σωστά, εύστοχα, σ’αυτά που τρώγατε κάποτε μέσα στη σούπα με κρεμμύδια. Από μεριάς μου δεν σας το προτείνω επουδενί ως μια επιλογή αποφυγής των ευθυνών. Οι δήθεν υπεράνω συμπεριφορές, εδώ ενώπιος ενωπίω δεν πιάνουν. Αυτές ίσως ήταν βολικές κάποτε στις γειτονιές, τα συνοικιακά κομμωτήρια, τα καφεδάκια, τις παρεούλες στις πλατείες, τα τραπεζάκια για κουν-καν, μπιρίμπα, ξερή, τις ταβέρνες και τα μπουζουξίδικα που περνάγατε άντρας καμαρωτός με την μερσέντα και την κομπολογιά να δίνει ρέστα στα χέρια σας παρέα με τα λαϊκά. Όμως εδώ που έχετε φτάσει τώρα κύριε, λέω κατηγορηματικά όχι! Περιμένω, λοιπόν, την επιλογή/απόφασή σας…
Α, πολύ ωραία, έχουμε τελική απάντηση. Κι αυτή δεν είναι άλλη απ’τη σοφή σιωπή! Όπως επιθυμείτε, κύριε. Εστιάστε σας παρακαλώ πολύ στο ΜΑΤΙ που βλέπετε μπροστά σας. Γνωρίζετε, υποθέτω, πως τον καθρέπτη όπως τον κοιτάς σε κοιτά. Πληροφοριακά, το συγκεκριμένο πρίσμα έχει χαοτικά χαρακτηριστικά. Εμπεριέχει το φαινόμενο της πεταλούδας. Ποτέ δεν γνωρίζεις τί θα πάρεις μέχρι να γίνει η πραγματικότητά σου. Αν και τα δεδομένα είναι συνήθως πάνω-κάτω γνωστά, το τελικό αποτέλεσμα παραμένει πάντα ένα μαθηματικό μυστήριο ως προς τον εξεταζόμενο, κι αυτό γιατί εξαρτάται από μυριάδες παραμέτρους και μεταβλητές, οι οποίες φυσικά είναι άγνωστες σε αυτόν.
Συνεπώς, για να τελειώνουμε ρε κότα, επειδή μας κούρασες, μας τα έπρηξες τόσην ώρα με τις αναστολές κι αμφιβολίες σου, κι επειδή μας έχεις βρομίσει όλους με τους αλά κλούβιο αυγό αερισμούς σου – γιατί έτσι μιλάνε μεταξύ τους οι άντρες οι κολλητοί – εστίασε με προσοχή στο ΜΑΤΙ που βλέπεις μπροστά σου, και για να μην σε πάρει και σε σηκώσει ο διάολος, μπορείτε να μου πείτε ανθρωπάκι τί βλέπετε; Σε ακούω!
… ηηηη Γη και η Σελήνη σε μια ξαφνική, άγνωστη για την επιστήμη κρίση, άρχισαν τη μεταξύ τους διαμάχη. Η Γη βλέπω πως άρχισε πρώτη με το να φτύνει έξαλλη στη μούρη του δορυφόρου της ανθεκτικούς, μεταλλαγμένους ιούς, τοξικά απόβλητα, αποπνικτικούς καπνούς, εξελιγμένα χημικά, επίμονους μύκητες, καρκινικά κύτταρα και πυρηνικές κεφαλές, και η Σελήνη σαστισμένη πλήρως απ’ την ξαφνική, απαίσια αλλά κι αψυχολόγητη συμπεριφορά τής μέχρι πρότινος -και καλά- φίλης της Γης, ξημερώματα 4ης Ιουλίου λέει το ημερολόγιο, γι’ αντίποινα άρχισε να ξεσκίζει βιαστικά, συνεπαρμένη κι απ’ τα βεγγαλικά, τις σάρκες της και να τις της πετάει σαν πέτρες. Χαμός. Μεγάλο κακό. Κάτι σαν έργο επιστημονικής φαντασίας. Ένας διαστημικός λιθοβολισμός από φλεγόμενους κομήτες!
Όπα, στοπ εδώ για λίγο μεγάλε. Μπορείτε να μου πείτε τί ακούτε τώρα; Ναι, τί ακούς. Τί δεν καταλαβαίνεις; Πουλάς τρελίτσα; Μην επαναλαμβάνεις τί σε ρωτάω. Γιά άκου λοιπόν προσεχτικά. Τα αυτιά σου δεκατέσσερα. Τί ακούς; Δεν μπορείτε να καταλάβετε. Μάλιστα. Είστε σαστισμένος. Έχετε δίκιο, κύριε. Μισό λεπτό να σας δώσω μία απ’τις αμέτρητες κωμωδίες-τραγωδίες που έχω διαθέσιμες στο λογισμικό μου αποθηκευμένες για να ενισχύσω τη βαρύτητα της κατάστασής σας. Ξεκινώ…