Λογική καμιά. Μοναχά αστείρευτη βλακεία. Ρωμαϊκή βαρβαρότητα κι ειρωνεία. Βαρύτητα σκληρή, ωμή, απάνθρωπη κι αδυσώπητη. Το κεφάλι κρεμά κάτω από το τρομαχτικό βάρος των περιστάσεων. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ελεγχθεί. Η μυϊκή αντίσταση σηκώνει λευκό πανί. Κουρέλι η ζωή και πνεύματος παράδοση. Κατάρρευση ολική και η φωνή πουθενά, ανύπαρκτη. Άκρα του τάφου σιωπή. Ο αγέρας παραμιλάει και πίσω απ’τα σύγνεφα κρυφογελάει. Ακαμψία νεκρική φωνάζει εξαντλημένος ο σταυρός. Λογική καμιά σκέφτεται διαρκώς ο απελπισμένος Χριστός κι εκλιπαρεί. Η βαρύτητα ελέγχει απόλυτα την κατάσταση και χτυπά με λύσσα τα καρφιά σα λωλή. Τραβά με μανία ανεξέλεγκτη τα σχοινιά προς το δικό της τέρμα. Έρμαια κυριολεκτικά ο νους και το σώμα σε φαινόμενα άγνωστα. Η βαρύτητα κυριαρχεί, σίδερα μασάει και φτύνει ρινίσματα. Η λογική απ’την άλλη καθυστερεί και η ελπίδα χάνεται στων παραισθήσεων τα παιχνιδίσματα. Αργεί βασανιστικά κι επώδυνα η άτιμη. Φαίνεται να μη φτάνει ποτέ. Λες και έχει πέσει σε κινούμενη άμμο, λες κι έχει κολλήσει στη λάσπη ή έχει παγιδευτεί σαν το δελφίνι σε ψαράδων το παράνομο δίχτυ. Λες και έχει καταπλακωθεί όπως ο τυφλός Σαμψών, λες κι έχει στραβώσει ανεπανόρθωτα απ’το στόμα ανήμερων θεριών ή έχει πάθει ολική απώλεια των αισθήσεων γι’αυτό κι αδυνατεί στο τέλος να κατέβει σε τούτα τα άθλια, παρακατιανά βαρυτικά πεδία. Αηδία στομαχική. Η αντοχή ολοένα υποκύπτει και η σχεδία της γοργά βουλιάζει σε μια Θεϊκή Κωμωδία. Μήπως η λογική σαν το φύλλο επιπλέει, πλέει όπως το καράβι και ρέει μεθυστικά σε άλλα, άγνωστα, παράλληλα ονειρικά πελάγη; Μήπως έχει αγγέλου φτερά ή πουλάδα χρυσαφιά και όχι μεγάλα χοντροκομμένα βαρίδια που σε πάνε σούμπιτο με βρισίδια στα βραχίδια; Μήπως τελικά υπολείπεται σε δύναμη, αντοχή, επιτάχυνση κι αποφασιστικότητα; Σκέψου, σκέψου, σκέψου. Όχι, όχι, όχι, προς Θεού. Το πνεύμα, είπαμε, δεν έχει καμιά δουλειά με τη βαρύτητα. Άρα, θυμήσου, θυμήσου, θυμήσου την τελευταία της αναφορά και καταγραφή. Υπάρχει καμιά στο όνομά της έκκληση ή υπογραφή; Κι αν ναι, πότε; Πατέρα, γιατί μ’εγκατάλειψες; Φωνή, σε παρακαλώ, βοήθεια! … Μη βιάζεσαι, μη. Πάει ακόμη πιο βαθιά της σφαλιάρας η ορμή. Μπορεί ο Λόγος, δηλ. η λογική, να σε περιμένει κάπου εκεί στο βάθος, στο τέλος ή αν θες πάλι στην Αρχή (0-360). “Η πρώτη γουλιά από το ποτήρι των φυσικών επιστημών θα σε μετατρέψει σε άθεο, αλλά στο κάτω μέρος του ποτηριού σε περιμένει ο Θεός.” ― Werner Heisenberg, physicist
