Άκου τη φωνή. Άκου τί σου λέει. Ακολούθησε πιστά τις οδηγίες που σου δίνει. Δεν θέλει να σκεφτείς. Θέλει απλά να την υπακούς τυφλά. Μοναχά να σφιχτείς όσο πιο γερά μπορείς, δηλ. να συσπειρωθείς και να αναπνέεις, δηλ. να λειτουργείς στο ελάχιστο κι όχι στο μέγιστο. Τίποτα άλλο. Το πνεύμα δεν έχει καμιά δουλειά με τη βαρύτητα, και η φωνή που σε παρακολουθεί το ξέρει. Βρίσκονται εκ διαμέτρου αντίθετα, λέει, και δεν είναι θόρυβος αυτό. Η νόηση εδρεύει στα υψηλά, ενώ η σκιά στα πολύ χαμηλά, στα φαινομενικά άπατα. Ηχογράφησε λοιπόν τη φωνή στην πρόσφατη μνήμη. Επανάλαβε τη διαδικασία ξανά και ξανά, για να τη θυμάσαι καλά όταν δεν θα υπάρχει στα βάθη να σου αντηχεί την πληροφορία επιβίωση. Ναι, εκεί στα ξεπεσμένα, τα ασυνείδητα όπου ελλοχεύει η απρόβλεπτη, αβυσσαλέα εκδοχή κάθε νόμου κι εαυτού. Φτου! Βασίλειο κατώτερο, άτιμο, μυστήριο και πλάνο η φύση. Η πραγματικότητα τσαλακωμένη απ’τη σφοδρότητα ξερνά αμέτρητα σουρεαλιστικά σενάρια με ορδές κομπάρσων και παραλλαγές από σκηνές με φωνές που έρχονται απειλητικές και φεύγουν προς μια διαστρεβλωμένη δύση. Ο κύβος της Βαβέλ Προμηθέα είναι πραγματικός, ναι, είναι ζωντανός, πέρα για πέρα αληθινός κι επιστημονικός. Ο κύβος είναι εδώ, αεροδυναμικός και γυρνά και γυρνά και γυρνά ασταμάτητα σαν τρελός. Δεν τον φαντάστηκες. Δεν ήταν δικό σου σενάριο ψυχολογικής παράκρουσης. Όχι. Δες. Σε κάθε στροφή ο φουριόζος αποκτά μορφή που μετριέται σε G. Κι εσύ, απέξω κοιτάς της βαρύτητας την παραμόρφωση ν’ανεβαίνει και να κατεβαίνει (jerks) με μια καρδιά φουκαριάρα να χτυπά στα όρια. Άραγε, τί να συμβαίνει σ’ένα χαμομήλι όταν το πατά ο θηριώδης αυστραλιανός συρμός Ghan, από το Afghan Express, που συνδέει την Αδελαΐδα με το Alice Springs? Άραγε, τί να συμβαίνει στον άμοιρο νου όταν έχει κυριευτεί απ’τη λήθη και την άνοια που σέρνει ένας ανεμοστρόβιλος με τ’όνομα Ταζμάνια?
