Woe to you, oh earth and sea
For the Devil sends the beast with wrath
Because he knows the time is short
Let him who hath understanding reckon the number of the beast
For it is a human number
Its number is six hundred and sixty-six
Προμηθέα, για την ιστορία ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες προ του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον… ξυπνήσω! Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει τον τάφο του.
Πριν όμως προχωρήσω την ιστορία του Λαζάρου, θα ήθελα να αναφερθώ και σε μια άλλη ιστορία Προμηθέα, για να σου συνδέσω καλύτερα στη συνέχεια τις ιστορίες μεταξύ τους.
Κάποια στιγμή λέει η ιστορία (Κατά Ματθαίον 4:5-7) ότι ο διάβολος μετέφερε τον Ιησού σε ένα υψηλό μέρος στον ναό του Σολομώντα. Ο διάβολος πείραξε τον Ιησού για δεύτερη φορά, λέγοντάς Του να πηδήξει από το τείχος του ναού. Ο διάβολος είπε ότι αν ο Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού, τότε οι άγγελοι δεν θα τον άφηναν να πέσει κάτω και να σκοτωθεί, αλλά με τα φτερά τους θα Τον έπιαναν και θα Τον κατέβαζαν ομαλά στο έδαφος. Ο Ιησούς φυσικά δεν πήδηξε ποτέ, και χρησιμοποίησε για την απόφασή Του αυτή ένα πολύ λογικό επιχείρημα στον… πονηρό που τον περιέπαιζε. Είπε, λοιπόν, πως όλοι οι φυσικοί νόμοι που διέπουν τη δημιουργία του Πατέρα Του, στην περίπτωση αυτή η βαρύτητα, ισχύουν για όλους το ίδιο και κανένας δεν είναι σε θέση να τους παραβεί, να τους προσπεράσει ή να τους αλλάξει με κανένα τρόπο προς το συμφέρον του. Και συνεχίζω…
Ο ναός του Σολομώντα ήταν για την Ιερουσαλήμ το κέντρο του Ιουδαϊσμού, το φρούριο της θρησκείας τους.
Κτισμένη σε έδαφος ξερό και όλο πέτρα, όπου η έλλειψη του νερού αφήνει άγονες και άχαρες τις κοιλάδες, στολισμένη με τα λαμπρά και μεγαλόπρεπα κτήρια, που σπάταλα είχε σπείρει ο Ηρώδης ο Μεγάλος σε όλα τα μεγάλα κέντρα και προπάντων στην Ιερή Χώρα, η Ιερουσαλήμ ήταν η φωλιά της υποκρισίας, της στενομυαλιάς, της αλαζονείας, της σχολαστικότητας και της κακίας΄ βλέπε Προμηθέα κάτι αντίστοιχο με τη σύγχρονη Βαβέλ που σου έδειξα.
Ξερή στο πνεύμα όσο και στη φύση, η Ιερουσαλήμ χωρίζονταν σε διάφορες τάξεις και αιρέσεις, με κυρίαρχες εκείνο τον καιρό τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους.
Οι Φαρισαίοι ήταν οι ασυμβίβαστοι πατριώτες, που, ακολουθώντας κατά γράμμα το νόμο, κανόνιζαν τη ζωή από το πρωί ως το βράδυ, από την πρώτη μέρα της γεννήσεως ως την τελευταία του θανάτου, πίεζαν τη συνείδηση του λαού με χίλιους μύριους τυραννικούς κανόνες, αλλά και παρέβαιναν το πνεύμα του νόμου με άλλες τόσες σοφιστικές εξηγήσεις, που άφηναν ακόλαστη ελευθερία στις δικές τους ορέξεις.
Οι Σαδδουκαίοι, αριστοκράτες της Ιουδαίας, εξηγούσαν απλούστερα το νόμο, κατέκριναν τη στενομυαλιά των Φαρισαίων, αλλά ήταν παραλυμένοι, παραδόπιστοι, στενόψυχοι και σκληροί. Οι αρχιερείς ήταν σχεδόν όλοι βγαλμένοι από την τάξη των Σαδδουκαίων. Ήταν αρπακτικοί και φιλάργυροι, εκμεταλλεύονταν τη θρησκεία και τους πιστούς για ν’ αργυρολογούν αυτοί.
Όχι μόνο μίσος μεγάλο χώριζε τις δύο αυτές τάξεις, αλλά και η πίστη τους ακόμα είχε διαφορές. Οι Σαδδουκαίοι αρνούνταν όλες τις παραδόσεις των Φαρισαίων, τη δεύτερη ζωή, την ύπαρξη αγγέλων και πνευμάτων, την ανάσταση, ακόμα και την αθανασία της ψυχής. Οι Φαρισαίοι πίστευαν πως η ανθρώπινη θέληση έχει πολύ μικρή σημασία και πως το θέλημα του Θεού διευθύνει τη ζωή των ανθρώπων και τις πράξεις τους. Οι Σαδδουκαίοι απεναντίας αρνούνταν την ανώτερη θέληση στις ανθρώπινες πράξεις, και υποστήριζαν πως από την ανθρώπινη θέληση μονάχα εξαρτάται το καλό και το κακό, και κατά συνέπεια η ευτυχία και η δυστυχία.
Κοντά σ’ αυτές τις δύο τάξεις ήταν και μια τρίτη, νεότερη, αλλά και λιγότερο σημαντική, οι Εσσαίοι, που άρχιζαν να γίνονται γνωστοί μόλις στα 100 π.Χ., αιρετικοί Εβραίοι που φύλαγαν κρυφή την πίστη τους και ορκίζονταν με όρκους τρομερούς να μην τη γνωστοποιήσουν.
Βλέπε και από τις τρεις τάξεις τους σοφούς γέροντες στο άδυτο.
Όλα τα παραπάνω, Προμηθέα, θα μας χρειαστούν ως ένα μεγάλο κρατούμενο για τη συνέχεια κατανόησης τής ιστορίας του Λαζάρου με την οποία και ξεκίνησα.
Another post follows