Δαιδάλω ευφυώς τη φωτιά όχι ως καρπό του έρωτα αναμμένη με δεξιοτεχνία είναι η αλληγορία
Της έριδας και φιλονικίας του πυρός σε όλες τις μορφές ο χαλκός ένας κεραυνός για τη φιλολογία
Με έννοια διαυγή μυθολογία αναγνωρίζει θεό Αγνί στον ουρανό ακμάζων ηφαίστειο η αστραπή
Δέος των ύπατων παραμένει η δύναμη στα επίγεια φέρεται αδελφός άσχημος συνεπώς ντροπή
Παραμορφωμένη ο υστερότοκος θυμίζει πτώση ο Φαέθων οδηγεί χαμηλά το άρμα στη θάλασσα
Πατέρα τρόμαξα πολύ με την εκδοχή του αστερισμού Σκορπιού δες το στερέωμα δε στο χάλασα
Στον ποταμό ο Ησίοδος εμπλέκει θεότητα από μύθο αρχαίο το ήλεκτρο Θεογονία κι ο Ηριδανός
Αδειανός ο αριθμός τρία κλείνει με τ’άστρα να κοιτάνε στο κέντρο της Γης κατηφορίζει ο Ωκεανός
Αιώνιος φαεσφόρος νυχθημερόν σφυρηλατεί εκεί το όμορφο από παρθενογένεση γεννά στολίδι
Το πρώτο σιδηρουργείο στον βυθό του Αιγαίου μητρική στοργή κουροτρόφος σφυρί και κοπίδι
Ρωτά τη Νηρηίδα τα κοσμήματα είναι τεχνουργήματα λαμπερά και ωραία η Αγλαΐα δημιουργία
Της φύσης της ανθρώπινης η γοητεία γονιμότητα στους ανθρώπους τα ταλέντα και η πανουργία
Δώρο στη μητέρα και παγίδα από αόρατα δεσμά μοναδικής φαεθοντίς αξίας θρόνος η ηλιαχτίδα
Γραμμή η ευφυΐα ταξιδεύει στο τελειότερο κατασκεύασμα ξεγλιστράει εντολή η ανυπακοή ακίδα
Έλιωσε τα κέρινα φτερά απ’τον ήρωα πέφτουνε δάκρυα στο πέλαγο ένα σφάλμα πλέει το Ικάριο
Ελάσσον εκτείνεται ανατολικά έπεσε η θερμότητα δραπετεύοντας πάνω σε υγρό αμόνι μακάριο
Διαμορφώνει όλα εκείνα τα στοιχεία με φλογερές αυγές της φύσης ακάματη καύση ἦν τα κορμιά
Ορμητικά μεγασθενή οικοδομήματα άμεμπτα στον αιθέρα φεγγοβολούν αιώνια αμίαντη τροχιά
Φωσφόρε κρατεέ από τον ουράνιο θόλο κρέμεται μια θύελλα λυσσώσα αεί μέσα στο νου μανία
Φαεσίμβροτε στον λαβύρινθο λεπτό απλώνεται δίχτυ χρυσό του Δαίδαλου ο μίτος κρατά τα ηνία!!
