Φωνή χωρίς καμιά ισχύ, χωρίς κανένα αντίκρισμα ή έστω επιστροφή μοιάζει να είναι πλέον η ανάγκη μου για λίγη λογική. Αυτή που νιώθω ότι στερεύει, ότι αιμορραγεί από τα κύτταρα μου τ’ανορεξικά. Απ’τη βλακεία που βολοδέρνει μες τα κύματα και σκάει πάνω μου με ουρλιαχτά ερμαφρόδιτα. Αχ να’ξερες μονάχα πως νεκρά κουφάρια συντροφεύουνε της λύπης […]
The Sky Moves Sideways Read More »
Μην το κοιτάς το άγνωστο μπροστά σου Προμηθέα. Δεν είναι για τα μάτια σου όλη ετούτη η θέα. Δουλειά καμιά δεν έχεις με αυτό, μήτε και κάνετε παρέα. Μην το κοιτάς το πρόβλημα, δεν καθορίζει τη ροή όπως η Ρέα. Μην τον κοιτάς τον βόρβορο, είναι γεμάτος αμαρτία. Ένα σαράκι λάσπης αναμνήσεων αυτός, που πνίγεται στη δυσοσμία. Η έσχατη ηθική
Πάρτε μια βαθιά ανάσα. Πάρτε μια βαθιά ανάσα! Μπορείτε. Αφήστε τα χαϊδέματα και τα νάζια σε μένα. Γιά να πάρουμε μια βαθιά αναπνοούλα… Κάτι τέτοιες οδηγίες δεν σου δίνανε όταν ήσουν τάβλα στο φορείο στα επείγοντα περιστατικά δημόσιου νοσοκομείου, έτοιμος με μια γκουμούτσα πλαστική στη μούρη να τα κακαρώσεις; Τότε, μωρέ, που εισήχθης εσπευσμένα όπως
The Dance In Doubt & Fear Read More »
Με φωνάζουν και ‘Ηλιαχτίδα’, αφού ρωτάς αγαπητή μου. Άντε, και για εξτραδάκι σού λέω πως αυτό που βλέπεις είναι το ΜΑΤΙ μου! Κοίτα το καλά και πάμε, είμαι όλος αυτιά για τούτα και για κείνα που έχεις να μου πεις. … τττότε, χωρίς καμιά καθυστέρηση, ο ανυποψίαστος και βαθιά νυχτωμένος για τον μέχρι πρότινος κρυφό
Le Réveil Du Soleil Read More »
Παντοκράτορα του κόσμου Εσύ, μεγάλε Βασιλέα! Της αστραπής τη δύναμη ζητώ, τη λάμψη και το σθένος, για να διαλύσω από μπρος μου οριστικά αυτό, το άγριο είδωλό του και το μένος. Η αρρώστια που μου προκαλεί μες το μυαλό και όλη την ύπαρξή μου, ακόμα και τώρα Πατέρα που μονολογώ, σαν δηλητήριο με σαπίζει όλο.
Prometheus’ Re(fr)action Read More »
Η άτιμη ρομφαία τον είχε καθηλώσει για τα καλά, του είχε προσδώσει παρά την θέληση του αρκετά δικά της δόλια γνωρίσματα, σημάδια ύπουλα και πονηρά για τον οργανισμό του, μιάσματα όλα που θα διακινούνταν εφεξής μέσω της υλικής και της αόρατης κυκλοφορίας του σώματος του σε όλες τις πιθανές διαστάσεις του, βάζοντας τον έτσι και
From Lithium To Elysium Read More »
«Ααααχχ!!!», φώναξε με όλη του την δύναμη στην ύστατη σφυριά, και αμέσως χωρίς να το καταλάβει λιποθύμησε. Στα μετακάρπια των χεριών, αλλά και τα μετατάρσια των ποδιών του, είχαν βγει ματωμένες σχίζες οστών, διασταυρωμένες να βρίσκονται στην επιπλεγμένη μορφή του κατάγματος τους με τις αντίστοιχες μυτερές σκλήθρες του ξύλου, και εκεί να περιμένουν ακούνητες το
QuanDoom Entanglement Read More »
Χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω. Ελπίζω πια να ξέρετε ποιος είμαι. Αλλά πάλι δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο μέσα σας, σωστά; Σας μπερδεύει μάλλον το όνομά μου. Ίσως η φύση της όλης διαδικασίας μου. Κι αναρωτιέμαι τώρα, με φοβάστε; …Όχι; Η πίεσή σας, οι σφυγμοί σας, ο ρυθμός αναπνοής σας, το χρώμα του προσώπου σας,
The Feeling Begins Read More »
Κάθομαι ξανά, σα να’ναι ψέματα, στο ίδιο ακριβώς σημείο απ’ όπου και πρωτοξεκίνησαν όλα, εννοώντας εδώ με τη λέξη “όλα”, την απίστευτη δοκιμασία στην οποία κάποιοι γνωστοί και άγνωστοι προς εμένα με υποχρέωσαν με το ζόρι να ζω μέχρι και σήμερα. Και με μια απίστευτη οργή στα μάτια, βασανισμένος όσο ποτέ άλλοτε, για πρώτη μου
Prometheus Reflection pt1 Read More »