«… και τώρα τί κάνουμε;»
«… και τώρα τί κάνουμε! Καλή ερώτηση, Προμηθέα. Μάλλον θα πρέπει για την ώρα να την… κάνουμε. Θα πρέπει να φύγουμε απ’αυτό το σημείο του χώρου και να σε γυρίσω χρονικά πίσω στην αρχική σου θέση. Σύντομα θα έχουμε παρέα, κι όπως φαίνεται δεν θα είναι και τόσο καλή ή ευγενική μαζί μας. Μυρίζω νευράκια πασπαλισμένα με μπόλικη… κορτιζόλη, νορεπινεφρίνη κι επινεφρίνη.
Ο… ‘πατέρας’ σου έρχεται πυρ και μανία και φέρνει με τη λευκή ποδιά του, που ανεμίζει σαν πειρατική παντιέρα στο γρήγορο περπάτημά του, θανατικό. Σέρνει αποφασιστικά μια νεκροκεφαλή, φαινόμενο άγριο, κρανίου τόπο απειλητικό και πένθιμο. Φουριόζο μαίνεται ξωπίσω του ένα ρέκβιεμ γεμάτο από ιαχές κακίας, αμαρτίας, αυτοκτονίας, δολοφονίας και κλινικής παραψυχολογίας απ’τα χειρότερα τρελοκομεία.
Αλλά μη μασάς. Πάμε στις μύτες των ποδιών πάλι κάτω, προχωρώντας με βουλοκέρι στα αυτιά ενάντια στον θόρυβο του νου που προκαλείται απ’τα δαιδαλώδη νευρωνικά κυκλώματα αντήχησής του. Και για πλοηγό, θα φροντίσω να έχεις ένα ίχνος.
Θα σου θυμήσω δηλαδή μια πληροφορία απ’τον Αμερικάνο φίλο μας, η οποία θεωρώ ότι θα σου χρειαστεί για την επιστημονική κατανόηση διαδικασιών που κρύβονται πίσω από τη δύναμη νοητικών συμπεριφορών όπως η πίστη σε κάτι ανώτερο, κάτι σπουδαίο, με επιρροή, σε κάτι που κατέχει δύναμη, γνώση, εξουσία, είτε αυτό είναι υπερβατικό είτε ανθρώπινο, γήινο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν….»
Engrams are units of cognitive information. They are a hypothetical means by which memory traces are stored as physical or biochemical change in the brain and other neural tissue in response to external stimuli.
Η αλληγορία του σπηλαίου αναφέρεται στην επίδραση που ασκεί η πληροφορία πάνω στην ανθρώπινη φύση, αλλά και γενικότερα στην αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο που συλλαμβάνουμε με τις αισθήσεις μας και στον κόσμο της νόησης.
Ας σε τοποθετήσω λοιπόν ξανά δεσμώτη στον κύβο, εκεί όπου δεν βλέπεις παρά μόνο σκιές που προβάλλονται στο βάθος πάνω στο τοίχωμα του από τους… ‘θαυματοποιούς’, οι οποίοι παρουσιάζουν σε σένα τον παρατηρητή τα τεχνάσματά τους με τη βοήθεια της υψηλής τεχνολογίας που διαθέτουν.
Οι ‘θαυματοποιοί’ είναι αυτοί που σου παρουσιάζουν τις σκιές ως την απτή πραγματικότητα, είναι δηλαδή οι μονάδες γνωστικής πληροφορίας, την οποία εσύ το πείραμά τους στη συνέχεια εκλαμβάνεις ως τη δική σου αλήθεια.
Η σπηλιά είναι ο εγκέφαλος των δεσμωτών. Τα engram είναι οι θαυματοποιοί. Η φωτιά και τα απεικάσματα είναι το εξωτερικό ερέθισμα που μεταφέρουν ως πληροφορία οι θαυματοποιοί/engram στον εγκέφαλο των δεσμωτών, προκειμένου αυτή να καταχωρηθεί στο νου τους και να γίνει έτσι το μέσο για να αποτυπώνεται στη μνήμη τους κάθε άλλη εισερχόμενη πληροφορία απ’τους διαχειριστές της, δηλαδή τους θαυματοποιούς.
They are also sometimes thought of as a neuronal network or fragment of memory; sometimes using a hologram analogy to describe its action in light of results showing that memory appears to be non-localized in the brain. The existence of engrams is posited by some scientific theories to explain the persistence of memory and how memories are stored in the brain. The existence of neurologically defined engrams is not significantly disputed, though its exact mechanism and location has been a persistent focus of research for many decades…
… για λίγο μέσα στο απόλυτο σκοτάδι που βρέθηκε ξαφνικά κοντοστάθηκε σκεπτικός, μένοντας απλά απορημένος μπροστά σ’ένα ολόγραμμα. Μια τρισδιάστατη σκιά που, όπως κυμαίνονταν στου μυαλού του η χαμηλή της συχνότητα, έμοιαζε σαν πάγκος με κεριά.
Ασυναίσθητα, χωρίς ποτέ να τον βλέπει άλλο μάτι, έβαλε τα χέρια στις τσέπες. Για λίγο τα γύρισε εκεί μέσα νευρικά, τα άφησε κάποια δευτερόλεπτα να σιτέψουν, κι αφού δεν βρέθηκε τίποτα το αξιόλογο για να ανασυρθεί απ’την εξερεύνησή τους, άπραγος ανέδυσε στα μουλωχτά απ’τα σκοτεινά λημέρια τους το δεξί συγκεκριμένα, αρπάζοντας απ’τις κοίλες μήτρες τού άφαντου πάγκου το ένα και μοναδικό κερί που υπήρχε εκεί για να τον περιμένει.
Στη συνέχεια, με μια επιτόπια στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, με το κεφάλι σκυμμένο και στα τυφλά τού…αδύτου που βρισκόταν, με το διαπιστευτήριο ορθό στο χέρι, κατευθύνθηκε προς το αδειανό μανουάλι που διαγράφονταν στη φαντασία του κάπου μέσα στο βάθος του χώρου.
Ακίνητος μπροστά στη θέα του, αντιλήφθηκε ότι πρόσφατα ο επιστάτης του ναού είχε φροντίσει επιμελώς να το απαλλάξει από τα λιωμένα απομεινάρια κεριών των προηγούμενων πιστών. Είχε φροντίσει μάλιστα, να του ανανεώσει ακόμα και την άμμο, οργώνοντας με τα νύχια του την επιφάνειά της από τα ξεραμένα κέρινα δάκρυα, τις στερεοποιημένες παρακλήσεις, δεήσεις και δακρύβρεχτες προσευχές μετάνοιας, μιας και η θρησκεία πίστευε ακράδαντα πως μια φρεσκοστρωμένη επιφάνεια, θα διευκόλυνε καλύτερα τους επόμενους επισκέπτες να βυθίσουν, με ήσυχη τη συνείδηση, τις προσωπικές τους μονάδες πληροφοριών.
Απάτη που όλοι του χώρου γνώριζαν καλά, στα υποσυνείδητά τους όμως πάντα, κι αυτό γιατί ήξεραν καλά πως στον πυρήνα των υποκίτρινων κηλίδων λίπους, σε κώδικες ιδεατούς, υπήρχε τελικά καταγεγραμμένη σε συμπιεσμένη (zip) μορφή αρχείου γνώσης όλη η ένταση, η οργή, η κακία, τα πάθη και τα μίση τους.
Με σκοπό, λοιπόν αφενός, την καλή υποστήριξη των νεοφωτισμένων μαρτύρων, αλλά και αφετέρου την απομάκρυνση της οποιασδήποτε αρνητικής ενέργειας από τις παραπάνω που έφεραν τα απομεινάρια παλαιών κουφαριών, ο επιστάτης του ναού φρόντιζε σχολαστικά ο φάρος της πίστης τους να είναι πάντα περιποιημένος, τακτοποιημένος, καθαρός, αλλά και πάνω απ’όλα για τους σκεπτικούς και ίσως διστακτικούς ή ελαφρώς άπιστους, δεκτικός, φιλόξενος και ζεστός.
Έτσι, με μια βεβιασμένη κίνηση έχωσε και το δικό του κερί στα σωθικά της λεπτής στρώσης άμμου, αφού πρώτα μερίμνησε να το ανάψει απ’τη θερμότητα των νευρικών συσχετισμών της σκέψης του, μιας και δεν υπήρχε η ύπαρξη άλλου κεριού παραδίπλα να σιγοκαίει.
Έμεινε για λίγο να κοιτάει τη φλόγα που με μια αρμονική ταλάντωση έμοιαζε να αιωρείται σαν τη δαμόκλειο σπάθη επάνω στο πρόσωπό του. Έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό. Χαμήλωσε αργά το βλέμμα, και έτοιμος πλέον από τις προκαταρκτικές διαδικασίες τις οποίες επέβαλλε με το βλοσυρό κύρος της το πρωτόκολλο της πίστης τού…απροσπέλαστου, ταπεινός ενσωματώθηκε ακόμα πιο μέσα, με σκοπό να βρεθεί στα ενδότερα, στα κρυφά διαμερίσματά του!
Coming up next: Shadows On The Wall
Engrams and Plato’s allegory of the cave pt2