“I could compare music to white light which contains all colours. Only a prism can divide the colours and make them appear; this prism could be the spirit of the listener.” – from the essay White Light by Hermann Conen, as translated into English by Eileen Walliser-Schwarzbart.
Η Έρημη Χώρα του Τόμας Στέρνς Έλιοτ, έχει πολλές ερμηνείες και είναι ουσιαστικά η περιγραφή μίας παρακμάζουσας κοινωνίας.
Μία «κραυγή αγωνίας», ενάντια στη φθορά και στη σήψη της κοινωνίας και των ατόμων.
«Ο παρών χρόνος και ο παρελθών χρόνος
είναι ίσως και οι δύο παρόντες στο μέλλοντα χρόνο
και ο μέλλων χρόνος να περιέχεται στον παρελθόντα χρόνο.
Αν όλος ο χρόνος είναι αιωνίως παρών
όλος ο χρόνος δεν μπορεί να πληρωθεί.
Ό,τι θα μπορούσε να συμβεί είναι μια αφαίρεση
που παραμένει μια διαρκής δυνατότητα
μόνο σ’ έναν κόσμο από εικασίες.
Ό,τι θα μπορούσε να συμβεί και ό,τι συνέβη
δείχνουν σ’ ένα τέλος που είναι πάντοτε παρόν.» T.S. Eliot
«Ο κύβος της Βαβέλ είναι η δική μου έρημη χώρα.
Εκεί, η κραυγή αγωνίας δεν έχει χώρα,
δεν έχει ώρα, δεν έχει τώρα.
Στον κύβο της Βαβέλ ο χρόνος δεν είναι οριοθέτης.
Είναι ο αόρατος, ο αόριστος και ασαφής σκηνοθέτης.» A.V Senarelis-Sinaris
Coming Soon: 2
On the 4th of May