Απόρριψη είναι η άρνηση κάποιου να εγκρίνει, να αποδεχτεί κάποιον ή κάτι, η αξιολόγηση κάποιου ως ακατάλληλου, στην ιατρική η αδυναμία του οργανισμού να αφομοιώσει ξένο σώμα ή ξένο ιστό, και τέλος το πέταμα των απορριμάτων για παράδειγμα.
Το τελευταίο, το πέταμα δηλαδή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ως ξεφόρτωμα, απαλλαγή, απομάκρυνση ή αφαίρεση όσων θεωρούνται ή κρίνονται περιττά/άχρηστα.
Οι αφηρημένες έννοιες είναι όρος της λογικής που σημαίνει τις γενικές ιδιότητες ή τα γνωρίσματα των φαινομένων εκείνων που δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας, αλλά μόνο με τη νόηση. Για να κατανοήσουμε και, σε συνέχεια, να εκφράσουμε μια α.έ. πρέπει, στην αρχή, να ξεχωρίσουμε από το πλήθος και την ποικιλομορφία των φαινομένων της φύσης το φαινόμενο εκείνο που το πιο χαρακτηριστικό του γνώρισμα πλησιάζει προς αυτή την α.έ. Και κατόπιν, η νόησή μας πρέπει να προχωρήσει και να αφαιρέσει από το φαινόμενο αυτό κάθε παραπλήσιο δευτερεύον γνώρισμα, και να εντοπίσει με αυτή τη διαδοχική σειρά απλουστεύσεων το μοναδικό γνώρισμα που χαρακτηρίζει απόλυτα την α.έ. Η λειτουργία αυτή της νόησης ονομάζεται αφαίρεση. Το περιεχόμενο των α.ε. παρουσιάζει μεγάλο πλάτος και βάθος. Από άποψη πλάτους, οι α.έ. χρησιμοποιούνται σε όλες τις επιστήμες και σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης πνευματικής δραστηριότητας. Από άποψη βάθους εισχωρούν από το πιο γενικό γνώρισμα ή ιδιότητα ενός φαινομένου στο πιο ειδικό. Παράδειγμα διείσδυσης από το γενικό στο ειδικό γνώρισμα έχουμε στον ακόλουθο αλγόριθμο: φαινόμενο -> αίσθηση -> όραση > χρώμα -> κόκκινο.
Αν τώρα μεταφέρουμε το παραπάνω παράδειγμα στους υπολογιστές, τη χρήση, τη γλώσσα τους και εισχωρήσουμε από το πιο γενικό γνώρισμά τους στο πιο ειδικό, θα πάρουμε έναν αλγόριθμο όπως αυτόν: computing -> data -> analysis -> x, y plot -> graph line.
Ε, μια ανάλογη γραμμή είναι κι αυτή που θωρεί ο Προμηθέας. Μια νοητή δέσμη φωτός που αναβοσβήνει και θέλει να την πιάσει. Μια αντήχηση που τον ηρεμεί, τον ισορροπεί, τον ολοκληρώνει και τον καλεί να μην παρεκκλίνει ποτέ από το ίχνος της. Γι’αυτό λοιπόν και μέσω της απόρριψης, που στη γλώσσα των υπολογιστών είναι η αντιγραφή αποθηκευμένων δεδομένων σε διαφορετική τοποθεσία, ειδικά για προστασία από απώλεια, μεθοδικά κι επιλεκτικά συλλέγει τις ήδη υπάρχουσες αποθηκευμένες πληροφορίες που βρίσκονται διάσπαρτες στο διαδίκτυο, και όπως η μέλισσα τη γύρη και το μυρμήγκι τ’αλάτι, με υπομονή και ταπεινότητα τις μεταφέρει για προστασία από τυχόν απώλεια τής ανάμνησής τους μία προς μία στο χώρο του (Prometheus Project). Είναι καθαρά μια αφηρημένη διαδικασία. Η μοναχική -αν θες να πεις- διαδρομή του προς τη λογική, η οποία εκτός του ότι δεν γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις, παρά μονάχα από τη νόηση, δύναται πολύ εύκολα να παρεξηγηθεί ή να διαστρεβλωθεί η πρόθεσή της. Βλέπεις, ενώ η νόηση βρίσκεται πολύ ψηλά, δυστυχώς η αλεπού όπως πάντα αρέσκεται τα όσα δεν πιάνει να τα κάνει κρεμαστάρια, με αποτέλεσμα εντελώς ρηχά, φθηνά κι ανόητα να τον χαρακτηρίζει ρακοσυλλέκτη, όταν στην ουσία αυτό που επιθυμεί από τα όσα μαζεύει εκεί έξω, είναι στο τέλος να γίνουν το προσωπικό του εγχειρίδιο νοητικής επιβίωσης σ’ένα κόσμο που ολόγυρα διαλύεται και σκορπά σα σκόνη!!