Απόκτηση είναι η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του αποκτώ. Αποκτώ είναι όταν αρχίζω να κατέχω κάτι. Κατέχω είναι όταν γνωρίζω κάτι καλά, όταν μπορώ να αναγνωρίζω για παράδειγμα την ευεργετικότητα που κρύβει η αλήθεια και να διαπιστώνω την παθολογία που προκαλεί το ψέμα.
Οι περισσότεροι έχουμε ακούσει την ιστορία του Πινόκιο ή την έχουμε παρακολουθήσει ως κινούμενο σχέδιο της Disney. Μεταφρασμένο σε περισσότερες από 200 γλώσσες και διαλέκτους, το πιο πολυμεταφρασμένο βιβλίο μετά τη Βίβλο και το Κοράνι, συνεχίζει μέχρι και σήμερα να μεταφράζεται και να διασκευάζεται, να εμπνέει πεδία της τέχνης, να σχολιάζεται για τις εξωκειμενικές του εφαρμογές.
Εδώ βέβαια αξίζει να σημειωθεί πως το αρχικό κείμενο άλλαξε πολύ, προκειμένου να αποκτήσει ο Πινόκιο το εισιτήριο στην επιτυχία. Ο Carlo Collodi, αρχικά δεν είχε πρόθεση η ιστορία του να απευθύνεται σε παιδιά, αλλά σε ενηλίκους. Για το λόγο αυτό, στο πρώτο μέρος του έργου του, ο Πινόκιο πεθαίνει κρεμασμένος σε ένα δέντρο λόγω των αναρίθμητων λαθών και ψεμάτων του, ενώ και ο πατέρας του, ο Τζεπέτο, πεθαίνει στη φυλακή. Μετά από προτροπή του εκδότη του, όμως, ο ταλαντούχος συγγραφέας άλλαξε την ιστορία στο δεύτερο μέρος της και την προσάρμοσε στα πλαίσια της παιδικής λογοτεχνίας. Αυτό το κατάφερε εισάγοντας στην ιστορία του τη νεράιδα, η οποία έσωσε τον Πινόκιο από το θάνατο, μεταμορφώνοντας τον από μαριονέτα σε πραγματικό αγόρι. Η νεράιδα παίζει έκτοτε και το ρόλο της μητρικής φιγούρας.
Σίγουρα, ο Πινόκιο δεν είναι το μοναδικό παραμύθι που μας μιλάει για το καλό και το κακό, αλλά είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο πρωταγωνιστής διαθέτει μέσα του και τα δύο και παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό, ώστε να επικρατήσει αυτό το μοναδικό στοιχείο που θα τον κάνει ένα «πραγματικό αγόρι» ή αλλιώς έναν ήρωα με καρδιά και ψυχή.
Ωστόσο, το ξύλινο αγόρι με τα λουλουδιασμένα ρούχα από χαρτί και το καπέλο από ψωμί είχε ένα θεματάκι με τη μύτη. Το σύνδρομο του Pinocchio, είναι γνωστό στην ψυχιατρική με το επίθετο του «παθολογικού ψεύδους» ή επίσης με το όνομα του «mitomanía». Μπορεί, λοιπόν, να έχουμε συνηθίσει από παιδιά να λέμε ότι όταν λέμε ψέματα μεγαλώνει η μύτη μας, αλλά τελικά το σύμπτωμα ή απόκτημα που αναγνωρίζω προσωπικά είναι άλλο, πιο βαθύ και θεμελιώδες θα έλεγα.
Η παραμόρφωση είναι σε γενικές γραμμές η αλλαγή του σχήματος ή του μεγέθους ενός σώματος έπειτα από την άσκηση κάποιας δύναμης πάνω στο σώμα. Παραμόρφωση μπορεί να προκληθεί επίσης από μεταβολή της θερμοκρασίας του σώματος κατά τις διαδικασίες της συστολής ή διαστολής.
Σύμφωνα με ερευνητές, υπάρχει κάποια βάση στο «σύνδρομο του Πινόκιο», αλλά δεν εκφράζεται με τον τρόπο που νομίζουμε. Πάντως, πράγματι η μύτη μας επηρεάζεται. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους μελετητές που έκαναν την έρευνα, όταν λέμε ψέματα, η μύτη μας γίνεται πιο ζεστή. Οι ερευνητές έκαναν μια σειρά από πειράματα σε εθελοντές και ανακάλυψαν ότι το ψέμα ανεβάζει τη θερμότητα γύρω από την περιοχή της μύτης. Όταν ο άνθρωπος περνάει κρίση άγχους, τότε αυξάνεται η θερμοκρασία όλου του προσώπου του. Αντίθετα, σε περίπτωση έντονης διανοητικής προσπάθειας, η θερμοκρασία του προσώπου πέφτει. Τα πειράματα έγιναν με ειδικές θερμικές κάμερες και το συμπέρασμα είναι πως όταν μπαίνουμε σε μια άλλη κατάσταση από αυτή της ηρεμίας, το σώμα μας το αντιλαμβάνεται και το εκφράζει με το δικό του τρόπο. Αποκτάει, δηλαδή, μια παραμόρφωση, που αδρά μπορεί να διακριθεί σε δύο είδη: Ελαστική Παραμόρφωση, που δεν είναι μόνιμη, δηλαδή το σώμα επανέρχεται στο αρχικό του σχήμα όταν πάψει να ενεργεί η δύναμη που προκάλεσε την παραμόρφωση. Παράδειγμα ελαστικής παραμόρφωσης είναι αυτή ενός ελατηρίου, που επανέρχεται στο αρχικό του μήκος μόλις πάψει να του ασκείται δύναμη. Και η Πλαστική Παραμόρφωση, που είναι μόνιμη, δηλαδή το σώμα δεν επανέρχεται στο αρχικό του σχήμα. Παράδειγμα μπορεί να είναι ένα κομμάτι πλαστελίνης το οποίο κτυπάμε με το χέρι μας πάνω σε ένα τραπέζι ή το ελατήριο του προηγούμενου παραδείγματος όταν του ασκηθεί υπερβολική δύναμη εφελκυσμού και σπάσει. Για κάθε σώμα υπάρχει μια συγκεκριμένη τιμή δύναμης που μπορεί να ασκηθεί πριν το σώμα σπάσει (Όριο Θραύσης). Ο αλγόριθμος που προκύπτει σύμφωνα με τις πληροφορίες είναι ο εξής:
Πινόκιο -> ψέματα -> αύξηση της μύτης ή της θερμοκρασίας προσώπου -> παραμόρφωση ελαστική -> απόκτηση προβλήματος αρχικά μη μόνιμου – διαχειρίσιμου -> και άλλα ψέματα -> ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της μύτης ή mitomania -> παραμόρφωση πλαστική -> παθολογία, σύνδρομο -> όριο -> επικείμενη θραύση.
Αν τώρα σε όλα τα παραπάνω έκανα μια δραματική αλλαγή και αντικαθιστούσα τον “προβληματικό” ήρωα Πινόκιο με έναν άλλο διάσημο χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων, τον ευτραφή Winnie the Pooh, που ξέρω ότι έχει τη συνήθεια να επαναλαμβάνει τρεις φορές τη λέξη: σκέψου, σκέψου, σκέψου, και αντί για ψέματα κινούμουν εκ διαμέτρου αντίθετά τους και έλεγα μόνο την αλήθεια, τότε αντί για το παραμορφώνω, διαστρεβλώνω, παραποιώ κι ασχημαίνω τού Πινόκιο, θα έπαιρνα το μορφώνω, δηλ. δίνω μορφή, σχήμα σε κάτι, εκπαιδεύω, προάγω πνευματικά και ηθικά.
Άρα, χωρίς πολλά πολλά λόγια, ρωτώ: Τί είναι αυτό που αναζητώ; Τί είναι αυτό που επιζητώ; Τί είναι αυτό που επιθυμώ στο τέλος ν’αποκτήσω; Μια μύτη -λέω- από τα λάθη και τα ψεύδη σαν σουραύλι έτοιμο να σπάσει ή μια μύτη πάνω στη χρυσή τομή, όμορφη, φινετσάτη, κομψή, ελκυστική και γαλλική μετά από λογική “πλαστική” παρέμβαση, ε; Εδώ σε θέλω Προμηθέα μυαλοδόξαρε. Εδώ, στο ξεκάθαρο. Εδώ που τελειώνει το υποκριτικό κι αρχίζει να γίνεται ορατό εμπρός σου το παράλογο. Εδώ που ανατέλει η αληθινή ουσία των πραγμάτων και ξεθωριάζει η απατηλή αίσθηση των ψεμάτων. Εδώ, ένα βήμα πριν σου γυρίσω τον διακόπτη στο σιδηρόδρομο και σου αλλάξω πορεία με μια… νεράιδα στο αυτί για συντροφιά και γοητεία!!