Άρτιος ο γλωσσοπλάστης της πέννας διπλωμάτης δεν συχωρνάει και δεν ανέχεται καμιά κακία
Ελκυστική γιομάτη χοχλασμό πυροδοτεί φυτίλι η ανάβαση σε σεινάμενο μετεωρίτη η κωμωδία
Θεία γοητεύει η απληστία μαστίγωμα συνταραχτικό δεν μπορεί πια να νιώσει τις χαρές της γης
Ένοπλες διψούν και πίνουν αχόρταγες ηδονές πλημμυρίζουν κάθε στιγμή κατάχτηση ο ποιητής
Σβήνει τις αθλιότητες όλος ανάταση και λαχτάρα να σωθεί τέτοιο αίμα πορφυρό ο πολεμιστής
Έσπασε με βία για να μπει στης ψυχής το παιχνίδι σβούρα που γυρνάει σα καθαρτήρι ο Ερμής
Τις αμαρτίες να ξεθηκαρώσει απ’τη φωτιά το ατσάλι μεταβάλλει σάρκα και χημεία σε ομορφιά
Ανοίχτηκε ήσυχα χαρούμενα παιδιά ταυτίζουνται με τα πουλιά μα φτερουγίζουν χωρίς καρφιά
Η ηθική στερέωσε ουρανούς και η πράξη αστερισμούς στο τρισυπόστατο χάος ανατέλλει η τάξη
Φως εκ φωτός όταν έρχεται Αρχάγγελος με σπαθί και με πίσσα στρώνεται άσφαλτος από μετάξι
Η αιώνια πολεμίστρα άγρυπνη φωτίζει σε ακοίμητο καντήλι φλόγα με εννιά επίπεδα το άστρο
Ο μεγαλύτερος όλων Ποιητής της σωτηρίας πλοηγός έχτισε με αρετή και τόλμη τούτο το κάστρο
Πάνω σε πέτρες άπλωσε τραγούδι ασκητικό οι μακαριότητες ανέβασμα από το κτήνος στο Θεό
Επίπονος ανήφορος ο Γολγοθάς Σταυρός και βράχος υποτάσσει για σε την κόλαση είναι αρκετό
Θυμήσου το ανηφορίζοντας το τέλειο κτήριο έχει από έναν άθλο του Ηρακλή σε κάθε σκαλοπάτι
Το τσεκούρι του μυαλού μια σπείρα λογαριθμική καλαίσθητη καμπύλη απ’το όστρακο στο μάτι
Των βραχιόνων των γαλαξιών μια διάταξη πετάλων σε λουλούδι ταπεινό η σφαίρα πάνω κλαίει
Μέσα σε άρτιο στίχο φτωχός αγωνιστής αναζητά εξορισμένος όνειρα που γίναν πνεύματα λέει
Και με συνοχή παντοδύναμη αφαιρεί απ’τον οχτρό το μίσος και τη λύσσα παρασέρνει ο αγέρας
Αψεγάδιαστο μέταλλο φοβερή η Τριάδα σιγοκαίει ο καιρός στρατηγός χωρίς έλεος ο Πατέρας!!
