Κατάλαβα από πολύ νωρίς ότι η Βαβέλ βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη, παρά την υποτιθέμενη επιστημονικότητα και τον πολιτισμό που θέλει να πουλάει στον έξω κόσμο. Και μόνο το γεγονός ότι κάνει πειράματα σε κοινωνικά και οικονομικά αδύναμους, σε ανήμπορους, άρρωστους, διανοητικά ανάπηρους, αλλά και σε παιδιά, είναι αρκετό ν’απαρνηθώ τον υποτιθέμενο πολιτισμό της και να φύγω τρέχοντας σε άλλο ηλιακό σύστημα. Καθώς αυτό, όπως φαίνεται απ’την τρομαχτική βαρύτητα του κακού της, καταρρέει και παρασέρνει στην βαρυτική του δίνη τα πάντα γύρω.
Να μη μιλήσω φυσικά για την εν ψυχρώ δολοφονία που διαπράττεται καθημερινά στο όμορφο, το λογικό και το αγνό.
Εδώ, σ’αυτόν τον ψηλό πύργο, τον ‘ναό’ γεμάτο από ειδικούς, και μόνο το κλάμα θεωρείται ψυχική ασθένεια. Και ξέρω από πρώτο χέρι πως εφαρμόζεται καταναγκαστική ψυχιατρική. Το να κλαις, δηλαδή, Προμηθέα, για όσα σου έχουμε και συνεχίζουμε να σου κάνουμε, είναι παράνοια. Κι εσύ ψυχάκια το ξέρεις αυτό από πρώτο χέρι. Ότι από τα φάρμακα που του έχουν χορηγηθεί μέχρι σήμερα, λόγω της σθεναρής αντίστασής του στην ταχύτατη ηθική αποδόμηση της κοινωνίας που προκαλεί η Βαβέλ με τα ‘απόβλητά’ της, έχει γίνει σκελετός απ’τη σαρκοπενία, ένα φυτό πάνω σε αναπηρικό αμαξίδιο με μη αναστρέψιμες βλάβες.
Ο σκοπός αυτής της υποτίθεται «σύγχρονης κοινωνίας» που ακούει στο όνομα Βαβέλ, είναι όπως φαίνεται να διαμορφώσει με τον πιο ύπουλο και τον πιο βρώμικο τρόπο μια κοινωνία των εσχάτων. Η Βαβέλ είναι μια εφιαλτική μηχανή που δίνει μυθικά βραβεία και μπόνους σε δικηγόρους, σε ψυχολόγους, σε ψυχιάτρους, σε εμπειρογνώμονες, σε κρατικούς υπαλλήλους, κοινωνικούς λειτουργούς και αστυνομικούς, για κάθε ‘κατασχεθέν’… πειραματόζωό της.
Στην Βαβέλ δεν υπάρχει ελευθερία τού λόγου, δεν υπάρχει ελευθερία τού τύπου. Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει ή να κάνει έκκληση προς την ευρύτερη κοινωνία. Γιατί; Γιατί πολύ απλά ισχύει ο Νόμος περί προστασίας προσωπικών δεδομένων, ένας νόμος που φαίνεται κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της.
Εμένα ανώμαλε ιεροεξεταστή το μέτωπό μου είναι καθαρό! Τ’ακούς; Και για να ξέρεις, δεν είσαι ο πρώτος που με φοβέρες δηλώνει ότι θέλει να με καταστρέψει. Όχι. Υπήρξε κι άλλος ‘μπαμπούλας’ σαν και του λόγου σου στο παρελθόν που πήγε με τα… ψυχολογικά του τεχνάσματα, τις ειδικού τύπου τρικλοποδιές να με παγιδεύσει, να με στήσει στον τοίχο, να με σταυρώσει, να μου κολλήσει στο κούτελο την ταμπέλα του ψυχικά άρρωστου, του ανισόρροπου, του επικίνδυνου, του σχιζοφρενή, του παραληρηματικού, του φαντασμένου τσαρλατάνου μάγου που ήθελε τις σφαλιάρες του για να ξυπνήσει, τις βουρδουλιές του, τις μπουνιές και τις κλωτσιές του (πυξ λαξ) για να πάρει -και σε συνδυασμό με τα ψυχοφάρμακα- τα ‘ίσα’ του στον δρόμο τής ζωής του.
Ναι, υπήρξε κι άλλος ιεροεξεταστής σαν κι εσένα στο παρελθόν που έστειλε τη φρουρά του να με μαζέψουν με το πρόσχημα ελέγχου μου για μικροτσίπ, χωρίς βέβαια να έχουν στη διάθεσή τους κανένα νόμιμο δικαιολογητικό ή νομικό έγγραφο.
Ναι, υπήρξε κι άλλος που προσπάθησε με τους ‘συνεργάτες’ του να με ποτίσει με ουσίες άγνωστες προς εμένα στ’ανακριτικά τους γραφεία, για ν’αρχίσω, ποιος ξέρει, να ξερνάω τίποτα περίεργα ή να βγάζω πηχτούς αφρούς απ’το στόμα, ώστε να έχει έτσι σίγουρη τη δικαιολογία να με κλείσει κι αυτός όπως κι εσύ σε κύβο.
Σε τρελοκομείο ή πάλι σε καμιά πλαστική σακούλα πτωμάτων με ταμπελάκι στο μεγάλο δάχτυλο, γιατί αυτά που του απαντούσα τότε στις ερωτήσεις του, του κάθονταν περισσότερο βολικά να τα ταιριάζει με σύνδρομα γνωστά, όπως αυτό για παράδειγμα τού μεσσία. Τί να πεις. Ντροπή. Ξεφτίλα.
Όταν δεν έχεις επίπεδο, δεν έχεις τη στοιχειώδη λογική και κριτική σκέψη, όταν είσαι καμένος, εσύ ο παροχέας ύποπτων υπηρεσιών και όχι το αντικείμενο μελέτης, παρακολούθησης κι εξέτασής σου, το πιο εύκολο πράγμα είναι να του πετάς την πρώτη εξυπνάδα ή σοφιστεία που σου έρχεται στον νου, και μετά ν’αφήνεις το μεγαλείο τού εφιάλτη της ν’απλώνεται παντού.
Το ξέρω από πρώτο χέρι, το έζησα, το είδα να γίνεται viral, κουτσομπολιό μέσα σε σάπια στόματα, τροφή κοινωνική, ένγκραμ, για να μαθαίνουν όλοι καλά το μάθημά τους. Το πώς, δηλαδή, δουλεύει το σύστημα εδώ μέσα γενικότερα, και κάτω από ποιο πρίσμα συμπεριφοράς και σκέψης κινείται. Με σκοπό σε κάθε άλλο αναμάσημα της ιστορίας, σε κάθε άλλο επεισόδιο, αν θες, παρακμιακού σίριαλ, να γίνεται σταδιακά η συνειδητοποίηση πως, οτιδήποτε παρεκκλίνει απ’το υποτίθεται φυσιολογικό που λανσάρει η Βαβέλ, στο τέλος ο λόγος της θα είναι αυτός που πάντα θα υπερισχύει.
Την πληροφορία και το εντύπωμά της που λέει ότι, ανά πάσα ώρα και στιγμή, έχει τη δυνατότητα να στέλνει όποιον αποφασίζει και κρίνει επικίνδυνο, υπονοώντας όμως τον σκεπτόμενο αναρχικό, με συνοπτικές διαδικασίες στο υπόγειο, στο μεγάλο τρελάδικό της, τον διαβόητο, φυσικά, κύβο.
Και μετά ποιος τον ήξερε, ποιος τον είδε. Ο μη έχων σώας τας φρένας χάθηκε μια μέρα για πάντα, έτσι για πλάκα μέσα στο λαβύρινθο του I don’t care medicine, του Valium, του Lithium και άλλων ψυχιατρικών πειραματικών φαρμάκων.
Ο εν λόγω, δεν είχε για τα δικά μου λογικά στάνταρντ το επίπεδο σοβαρού επιστήμονα. Όχι. Στα πρόχειρα όλα, στο πόδι, στα γρήγορα και στα πεταχτά οι διαγνώσεις, όπως ακριβώς φτιάχνονται και σερβίρονται τα διπλόπιτα στα σουβλατζίδικα. Δεν ήταν σε θέση να κάνει τις απαραίτητες συνδέσεις, τους συνειρμούς που θα’χαν μια γερή συνοχή. Δεν μπορούσε να κάνει μεγέθυνση, zoom out, δεν μπορούσε να κάνει τις προφανείς για μένα συνδέσεις και να καταλάβει τί του έλεγα. Όχι. Ήταν στενόμυαλος, προκατειλημμένος, καθοδηγούμενος, μιλημένος να χρησιμοποιήσει τη θέση του, την εξουσία του, την επιρροή και το κύρος του, για να επιτευχθεί το ζητούμενο κάποιων άλλων από πίσω που ήθελαν πάση θυσία να βγω απ’τη μέση, γιατί πολύ απλά η λογική μου τούς χάλαγε τα σχέδια.
Εμένα παράφρονα ιεροεξεταστή, ο προμετωπιαίος μου λοβός έχει πάρει τον ίδιο ακριβώς δρόμο με αυτόν του Χριστού, το δρόμο του μεταξιού. Μ’ακούς; Είναι ρευστός, πλαστικός, διάφανος, κρυστάλλινος, καθάριος, φωτεινός, λογικός, αληθινός.
Κι επειδή κι εσύ όπως κι ο άλλος τότε θα παρερμηνεύσεις τα λεγόμενά μου, σου λέω απ’την αρχή πως όταν μιλάω για δρόμο από μετάξι, πίσω από την αλληγορία τού λόγου μου εννοώ το δρόμο ΜΕ ΤΑΞΗ!!! Το κατάλαβες τώρα ή μήπως θα πρέπει να στο κάνω ακόμα πιο λιανά για να το χωνέψεις ευκολότερα;
Κάποτε καταραμένε αλαζόνα με χλεύασες ενώπιον άλλων συναδέλφων για τις θρησκευτικές μου γνώσεις και μάλιστα με αποκάλεσες και χασάπη της γειτονιάς. Δεν πειράζει. Άκου, το λοιπόν, προσεχτικά, με τ’αυτιά του νου ανοιχτά, αυτά που έχω μαζεμένα να σου πω, γιατί όταν τελειώσω, θα δούμε ποιος είναι ο τρελός ή μη της όλης υπόθεσης. Σε ποιον ανήκει εν ολίγοις η λογική για να πάρει το δρόμο ΜΕ ΤΑΞΗ, και σε ποιον ανήκει το εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον αγύριστο.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο μόνος που αναφέρεται ως αρχάγγελος στην Αγία Γραφή. Επίσης, ονομάζεται «ένας των πρώτων αρχόντων» και «άρχων». Το όνομά του σημαίνει «Ποιος (Είναι) Όμοιος Θεού;»
Πιστεύεται ότι ήταν ο ταξιάρχης Μιχαήλ εκείνος ο άγγελος ο οποίος εμφανίζεται στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη), και μάλιστα από τις πρώτες στιγμές δημιουργίας του κόσμου.
Στην Καινή Διαθήκη, αυτός είναι που θα αναγγείλει τη δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού και την αρπαγή της εκκλησίας Του. (1 Θεσσαλονικείς 4:16-17)
Εμφανίζεται προφητικά να ηγείται στρατιάς αγγέλων σε πόλεμο στον ουρανό, κατά «του μεγάλου Δράκοντα, του αρχαίου φιδιού, του Σατανά» και των δαιμόνων, όπου υπερισχύει ο Μιχαήλ και τους ρίχνει στη γη. (Αποκάλυψη 12:7-9)
Επιπρόσθετα πιστεύεται ότι με εντολή του Θεού οι Πρωτόπλαστοι εκδιώχθηκαν από τον Παράδεισο από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζονται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που τους χάρισε ο Θεός. Στο αριστερό χέρι κρατούν πολλές φορές μια σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο.
Στον κύβο σας λοιπόν άτιμοι ιεροεξεταστές, εγώ σάς απαντώ με πύρινο σπαθί.
Το πυρ το εξώτερον στα μούτρα σας και σ’όλων των ομοίων σας στον κόσμο τούτο τον άθλιο της Βαβέλ, βλέπε ταινία El Greco για να μαθαίνεις κι εσύ τώρα, αλλά και ο άλλος τότε που του είπα ότι το μέτωπό μου είναι καθαρό γι’αυτό και γράφει επάνω του: ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ!!!
Τον μετά θάνατον τόπο βασανιστηρίου λοιπόν σας πετάω επάνω σας, για όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που στήνεται μεθοδικά εναντίον μου, χρησιμοποιώντας τις κουρδιστές μαριονέτες μιας κοινωνικής μούργας, που το τοξικό σας μυαλό δημιουργεί.
Την αιώνιο κόλαση, για όλα αυτά που βλέπω και βιώνω χρόνια τώρα να παίζονται μέσα σ’αυτό το σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης τής νέας τάξης πραγμάτων.
Την τρέλα, τη διαστρέβλωση, την κατάλυση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος που ετοιμάζετε μεθοδικά, δόλια κι άδικα να φορτώσετε σε όλη την κοινωνία.
Πυρ σε κάτι άξεστους, κάτι πρωτόγονους, των σπηλαίων ερπετά, καλή ώρα όπως κι εσύ, φίδια με αγκάθια τοξικά, θανατηφόρα, που είναι καρφωμένα πάνω στην υποδειγματική μου εικόνα, τόσο σε προσωπικό, οικογενειακό αλλά και σ’επαγγελματικό επίπεδο.
Άκου δαίμονα, κακέ φθονερέ δράκε, παράδεισος και κόλαση δεν είναι δύο διαφορετικοί τόποι. Αυτή η εκδοχή είναι ειδωλολατρική. Είναι δύο διαφορετικές καταστάσεις (τρόποι), που προκύπτουν από την ίδια άκτιστη πηγή και βιώνονται ως δύο διαφορετικές εμπειρίες. Ή μάλλον είναι η ίδια εμπειρία, βιούμενη διαφορετικά από τον άνθρωπο, ανάλογα με τις εσωτερικές προϋποθέσεις του. Το σύνολο, δηλαδή, των σκέψεων και των προθέσεών του.
Με λίγα λόγια, εγώ με τη λογική και την αλήθεια μου στον παράδεισο, κι εσείς όλοι με την πλεκτάνη, το κακό, το σκότος και τον εφιάλτη σας, στην κόλαση.
«Ύπαγε οπίσω μου σατανά!» Είσαι το πρόβλημα και δεν θ’ασχοληθώ άλλο μαζί σου.
Είσαι ανύπαρκτος, όπως πολύ σωστά κι εσύ ο ίδιος χαρακτήρισες τον εαυτό σου!
Coming up next: Candle In The Wind Of Echoes – Engrams and Plato’s allegory of the cave pt1